In 1971 kwam ik in dienst van het energiebedrijf PLEM als hulpmonteur. In de jaren 70 werden de laatste bovengrondse lijnen (220/380 volt) gesloopt en aangepast, als er een nieuw trafo huisje kwam en de netspanning verbeterd werd. Om die reden zocht men ook mensen die in de bovengrondse lijnen durfden te werken.
Bij het reviseren van een lijn werd deze spanningsloos gemaakt. Men maakte de draden los van de isolatoren, verving de masten die slecht waren en monteerde de isolatoren. Tot slot werden de draden strak getrokken en vast gemaakt aan de isolatoren.
Bij het slopen werden de isolatoren vaak stuk gegooid. Dat vond ik jammer. Ik vond de vormen van de isolatoren apart. Voor mij waren het kleine kunstwerkjes. De champignon isolator bijvoorbeeld, werd een mooie kaarsen standaard als je hem omdraaide.
Vanaf dat moment nam ik de eerste isolatoren mee naar huis. Mensen die bij mij thuis kwamen vonden ze mooi en wilden ze ook hebben. Ik nam steeds meer isolatoren mee, deelde ze uit aan liefhebbers en als er een ander model tussen zat legde ik het apart op zolder. Dit was de start van een mooie hobby, het verzamelen van isolatoren. En vanaf die tijd is mijn interesse voor de isolatoren alleen nog maar groter geworden.
Enkele jaren later kreeg mijn verzameling een nieuwe dimensie. Op vakantie in Spanje (1975/1976) zag ik tot mijn verbazing glazen isolatoren langs de weg liggen. Ze waren anders dan de PLEM-modellen, dus ik nam ze mee. Vanaf toen was ook mijn interesse gewekt in buitenlandse modellen. Ik kwam er tijdens fietstochtjes en uitstapjes in Duitsland en België achter dat er in elk land weer andere modellen gemaakt werden. Zo is een verzameling ontstaan van meer dan 2000 isolatoren van over de hele wereld.
Tijdens mijn werk als keurmeester, had ik veel contact met installateurs. Zodoende kreeg ik interesse in oude borden. Borden die op de deuren van trafo huisjes zaten, of borden om te waarschuwen voor de gevaarlijke spanning, werden regelmatig vervangen en verschroot. Ik nam ze mee naar huis.
Jac. America uit Nuth hoorde van mijn hobby en van hem kreeg ik het bord “Erkend Installateur”. Een mooie aanwinst voor mijn verzameling. Deze verzameling borden van trafo huisjes, gevaarlijke spanning en erkenningsborden van installateurs breidde ik vanaf toen steeds meer uit.
Mijn unieke verzameling overleefde in de afgelopen jaren 2 verhuizingen. Sinds enkele jaren bewoon ik een appartement in het prachtige kasteel van Wijnandsrade. Dat bracht me op het idee om in een speciale ruimte in het kasteel een museum in te richten met de spullen die ik vanaf begin 70-er jaren van de vorige eeuw verzameld heb. En zo ontstond er met toestemming van Stichting tot Behoud van Kasteel Wijnandsrade een klein museum van isolatoren en borden in een unieke omgeving. U bent van harte welkom om er een kijkje te komen nemen!
Het Isolatorenmuseum is geopend van april t/m oktober, elke 4e zondag van de maand van 11:00 tot 15:00 uur. In de overige maanden of op andere dagen is het museum alleen op afspraak te bezoeken. Voor meer informatie of het maken van een afspraak kunt u contact opnemen met Lambert Driessen via +31 6 13849254.